24 yaşındaydım artık evlenme çağım geldide geçiyordu o yıllarda. Evlenmeden hep Rabbimden hayırlı eş istedim.
Annem ve akrabalarım bana birini bulduysa da ben hiçbirini beğenmedim. Sana nasıl birini bulacağız diyorlardı. Oysa ben dış güzellik değil iç güzellik istiyordum. Ben lise mezunuyum kendim gibi lise mezunu olsun, namazlı abdestli namuslu dürüst birini istiyordum. Ama bir türlü bulunmuyordu. Yok senin istediğin gibi diyorlardı.
Ben artık bu evlilik işinden neredeyse umudu kesmiş bir vaziyette idim.
Saçlarımı kestirdim. Bir gün babam geldi birini bulmuş.... Hiç umudum yoktu ama kırmamak için gitmiştim.. Bir de ne göreyim..
DEVAMI Y0RUMDA
görsellere tıklayarak ilerleyiniz