Dört bin Dolar Bahşiş Alan Garsonun Başına Gelenler

4 bin Dolar Bahşiş Aldı Ancak Günün Sonunda bakın ne oldu

88 yaşındaki yaşlı kadın her hafta aynı lokantaya gelirdi. Her seferinde yalnız olur ve günün menüsünü sipariş ederdi. Bu, onun için yolunu gözlediği bir etkinlik gibiydi...

Çalışanları tanıyordu, yemeğini yerken herkes onunla sohbet ediyordu.

Ancak lokantaya son gelişinde çok tuhaf davranmıştı. Gergindi ve çalışanlarla konuşmak istememişti.

En sonunda hesabı ödemeden çekip gitti! Fakat garson kız onun masasını temizlerken inanılmaz bir şey keşfetti

Her zaman Alice isimli garsonu çağıran yaşlı kadın ona çok özel bir şey bırakmıştı.

Yaşlı kadın tabağındaki her şeyi bitirmiş ve her zaman olduğu gibi şefe övgülerini eksik etmemişti. Buharda pişmiş sebzeler, patates püresi ve ince bir dilim etten oluşan basit bir yemekti bu. Ama her nasılsa bu birleşim yaşlı kadın için çok özeldi.

Her hafta lokantaya gelir, aynı şeften günün özel menüsünü sipariş ederdi ve her zaman olduğu gibi Alice ona garsonluk yapardı.

Fakat bir gün masanın üzerinde çok garip bir not bulundu...

Alice şaşkınlık içinde yemekten hızla kalkıp giden kadına baktı. Bunu tuhaf bulmuştu çünkü Alice yaşlı kadının şiddetli romatizma ağrıları olduğunu ve yürümenin bile ona çok zahmet verdiğini biliyordu.

Alice yaşlı kadın hakkında epeyce şey öğrenmişti. "Her hafta gelen birini eninde sonunda tanıyorsunuz", diye anlattı Alice.

Alice çok geçmeden Emma isimli bu kadınla muhabbeti koyulaştırmıştı. Emma ona hayatından, torunlarından ve lokantayla ilgili harika anılarından bahsetti.

Kısa sürede çok yakın arkadaş oldular ve bir noktada Emma Alice'i kızı gibi gördüğünü söyledi. İşte bu yüzden bulduğu not onun için çok şey ifade ediyordu.

Şimdi daha yakın bir tarihe, gizemli notun masanın üzerine bırakıldığı ana geçelim.

Alice yakın arkadaşının alışılmadık bir hızla yemeği bırakıp gittiğini görmüştü. Kaşlarını kaldırdı ama o an bu konuda pek bir şey düşünmedi. Yaşlı kadın hesabı ödememişti ama Alice onun ertesi gün yeniden geleceğini biliyordu.

'Acelesi olmalı. Sorun yok,' diye düşündü Alice.

Ancak sonra masanın üzerine bırakılmış o esrarengiz notu gördü..

Notta şunlar yazıyordu...

"Sevgili Alice, Buraya yıllardır geliyorum ve burada kendimi hep evimde gibi hissettim. Masama ilk geldiğin günü o kadar iyi hatırlıyorum ki. İçten gülüşün, bağlılığın ve yardımseverliğin benim her gün dik durmamı sağladı. Ben yaşlıyım ama senin sayende yeniden genç hissediyorum.

Bu yüzden sana özel bir hediyem var. Üniversite masraflarını karşılamak için çok çalıştığını biliyorum. Sana bu konuda yardımcı olmak istiyorum bu yüzden sana küçük bir hediye bıraktım!"

Ancak bu tatlı mesaj sıradan bir kağıdın üzerine yazılmamıştı...

Hediye bu not değil, üzerine notun yazılmış olduğu kağıt parçasıydı. Sıradan bir beyaz kağıt değildi bu, eski ve süslü görünümlü bir çekti.

Çekin alt kısmında 'Alice Johnson, şimdiye kadar tanıdığım en tatlı garson' adına yazılmış bir miktar para vardı.

Bu sıradan bir miktar da değildi üstelik. Çekin tutarı en az 4000 dolardı, en altta küçük bir not daha vardı:

"Not: Bunu müdürüne gösterme çünkü o hınzır adam her şeye kendisi sahip olmak istiyor."

Derken, müdür çıkageldi, yüzünden düşen bin parçaydı…

Yaşlı kadın hesabı neden ödemedi? Sokak kameralarından onun otobüse bindiğini gördüm."

"Bayan Edmington yanına cüzdanını almamış ama yarın gelip hesabı ödeyecek. Her zaman yaptığı gibi," diye cevap verdi Alice.

"BİZ BÖYLE ŞEYLER YAPMIYORUZ! Bu kadının yarın tekrar geleceğine nasıl emin olabiliriz? Onu burada daha önce hiç görmedim, müşterilerin hayrına çalışmıyoruz."

Alice içinden derin bir nefes çekti. Paragöz ve bencil müdürünün müşterilere güvenmemesi bir yana, Emma gibi müdavim bir müşteriyi hatırlayamaması da gerçekten çok üzücüydü.

"O ELİNDEKİ NE?" diye sordu müdür yüksek ve sert bir ses tonuyla...

Alice, yaşlı kadının verdiği çeki göğsüne sıkıca bastırarak bunun az önce lokantayı terk eden kadından, Emma'dan gelen özel bir hediye olduğunu söyledi.

Patron bir dakika bile tereddüt etmeden Alice'in ellerindeki kağıt parçasını zorla çekip aldı. Kağıda baktı ve yüzünde sinsi bir gülümseme belirdi.

"Pekala, kadının hesabı ödemeden gitmesine izin verdiğine göre bu çeki onun ödemesi olarak sayabiliriz. Bunu ben alacağım, sen de bu arada kovulmadığına şükret."

Alice gözyaşları içinde, patronunun gülerek ofisine giderken gözden kayboluşunu izledi.

Görünüşe göre bu kötü adamın yaptığı yanına kâr kalacaktı. Neyse ki nihayetinde ne ekersen onu biçersin..
Ertesi gün Emma hesabı ödemek için lokantaya geri döndü ve tabi ki günün menüsünü sipariş etti.

Ancak bu defa Alice onu mutlu ve gülümseyen bir yüzle karşılamamıştı. Garsonun üzgün suratı çok şey anlatıyordu, Emma hemen neler olduğunu sordu.

Alice tüm olanları anlattı ve gözyaşlarına hakim olmak için çok uğraştı. Sorun para değildi, sorun bu iğrenç adamın çok sevdiği arkadaşından aldığı hediyeye el koymuş olmasıydı.

Her zaman güleryüzlülüğünü koruyan Emma'nın yüzünde bir anda sert bir ifade oluştu. Ayağa kalktı ve Alice'i elbisesinin kolundan çekti.

"Nerede o? Ona söyleyecek birkaç lafım var."

Yüzünde şaşkın bir bakışla Alice lokantanın mutfağını işaret etti. Ağzını açıp bir şey söylemeye fırsat bulamadan yaşlı kadın harekete geçmişti bile.

Yalnızca çalışanların geçmesine izin verilen tezgahın arkasına doğru koştu. Alice tereddüt içinde 88 yaşındaki kadını takip etti.

Mutfağın kapıları hızla açıldı, yüzünde şaşkın bir ifade olan müdür Emma'ya baktı.

"Burada ne yapıyorsunuz hanımefendi? Buraya giremezsiniz! Kim olduğunuzu sanıyorsunuz?"

Ardından Emma kimsenin beklemediği o cevabı verdi.

"KİM OLDUĞUMU SÖYLEYECEĞİM ÇOCUK!"

Emma lokantanın sahibiydi. Babası burayı 1952 yılında açmış, burası onun gurur ve mutluluk kaynağı olmuştu. Emma da buranın ikinci kuşak sahibiydi. Lokantayı oğulları işletiyordu ama Emma buraya göz kulak olmak için farklı bir soyisimle her gün uğruyordu.

Ve tabi ki en sevdiği garsonun getirdiği favori yemeğini yemek için de.

Bu can sıkıcı müdürü uzun zamandır izliyordu ve artık zamanı gelmişti. Hak ettiği şeyi alacaktı.

Kötü kalpli adam hemen kovuldu. Babasının çalışanlarında aradığı tutku ve misafirperverlik gibi özelliklerin hiçbiri onda yoktu.

Ama hepsi bu değildi

Alice 4000 dolar değerindeki çekini geri almakla kalmadı aynı zamanda terfi etti çünkü şimdi müdür pozisyonu için birisi gerekiyordu. İşi kabul etmek ya da etmemek Alice'e kalmıştı.

Alice ne söyleyeceğini bilmiyordu. Her zaman lokantayı bu bencil adamdan daha iyi işletebileceğini düşünmüştü ama hiçbir zaman gerçek bir müdür olmamıştı.

Sonunda Alice işi kabul etti, ardından gerçekleşen olayları da zaten biliyorsunuz. Küçük İşletmeler alanında lisansını tamamladı ve bu eski lokantayı eski ihtişamlı günlerine geri döndürdü.

Ve 'o' her gün yüzünde kocaman bir gülümsemeyle orada oturuyor... Şimdi 91 yaşında olan Emma.

Reklamlar

Dört bin Dolar Bahşiş Alan Garsonun Başına Gelenler

Bunları da İzleyebilirsiniz