Kıyafetlerim Eski Diye Oğlumun Düğününe Gitmeye Utandım Ama Gelinim Üzerimdeki Yeşil Elbiseyi Görünce

Oğlumun düğününe gitmekten utanıyorum çünkü kıyafetlerim eskidi ama gelinim üzerimdeki yeşil elbiseyi görünce verdiği tepki tüm salonu ağlattı

Oğlumun düğününe gitmekten utanıyorum çünkü kıyafetlerim eskidi ama gelinim üzerimdeki yeşil elbiseyi görünce verdiği tepki tüm salonu ağlattı

Düğüne üç ay kala her gün endişeliydim. Ne görkemli resepsiyondan ne de masraflardan endişe ediyordum, ama basit bir sebepten: Giyecek hiçbir şeyim yoktu.DEVAMI DİĞER SAYFADA

YEŞİL ELBİSE

Küçükken, özel günler için sakladığım bir elbisem vardı; göğsünde mütevazı işlemeler olan, kumaşı zamanla ve anılarla solmuş yeşil bir elbise. Marco’yu doğurduğumda ve üniversiteden mezun olduğunda tekrar giymiştim.

Düğün yaklaşırken, tekrar giymeye çekiniyordum. Eskiydi, biraz yıpranmıştı ama elimde olan tek şey buydu. Yeni bir şey ödünç almaya çalıştım ama doğal gelmedi. Tek yapabildiğim kendime sadık kalmak, her zaman olduğum anne olmaktı.DÜĞÜN GÜNÜ

Nihayet konuklarla, müzikle ve ışıltılı ışıklarla dolu o gün geldi. Herkes kusursuz giyinmişti. Kendimi oraya ait hissetmedim.



“Belki de damadın annesidir.”

“Zavallı şey… oğlunun düğününde daha iyi giyinmeliydi.”



Marco’nun utancımı hissetmesini istemediğim için kendimi zorlayarak gülümsedim. Ama arkaya doğru ilerlerken biri yanıma yaklaştı: Yakında gelinim olacak Lara.

HER ŞEYİ DEĞİŞTİREN AN

Rüya gibi beyaz bir elbise giymişti, gülümsüyordu ama gözlerinde yaşlar parlıyordu. Toprak, ter ve yıllarca çalışmanın sertleştirdiği elime uzandı.

“Anne,” dedi yumuşak bir sesle, “Marco doğduğunda giydiğin elbise bu muydu?”

Donup kaldım.

“Nereden bildin?” diye fısıldadım.

Gülümsedi, gözyaşları birikti. “Marco anlattı. Ne zaman aşkının derinliğini hatırlamak istese seni düşündüğünü söyledi; o yeşil elbiseyle, acı içinde ona sarılırken bile gülümsüyordun.”

Kilise sessizleşmişti, sanki herkes dinliyordu.

“Anne,” diye devam etti, “hiçbir şeyi değiştirmeni istemiyorum. O elbise… Marco için yaptığın tüm fedakarlıkları temsil ediyor. Bundan daha güzel bir şey yok.”

Kalabalığın ortasında bana sarıldı. Ve o kucaklaşmada, artık müstakbel kocam olan Marco’nun derin ve sessiz bir nefes aldığını duydum. Yaklaştı ve gözyaşlarımı nazikçe sildi.

“Anne, yeşil elbise için teşekkür ederim. Her gördüğümde, bana verdiğin sevgiden daha güzel bir renk olmadığını hatırlıyorum.”GÜLÜŞ VE GÖZYAŞLARI

Törenin ardından birçok davetli yargılamak için değil, kutlama yapmak için yaklaştı.
“Muhteşem görünüyorsun, Rahibe Teresa.”

“Yeşil sana çok yakışıyor, hayatın rengi o.”

Daha sonra resepsiyonda Lara mikrofonu aldı.

“Bugün bu kadını onurlandırmak istiyorum. Tasarımcı kıyafetleri giymiyor olabilir ama Marco’yu sevmemin sebebi o. Eş olarak örnek almam gereken biri varsa, o da Rahibe Teresa’dır.”



Oda alkışlarla doldu. Orada durup ağladım ve ilk kez eski yeşil elbisemden utanmadım. O gün, giyebileceğim en değerli elbiseydi – sevgiyle dokunmuştu.



Güzellik fiyat veya trendle tanımlanmaz. Gerçek güzellik, her bir giysinin taşıdığı hikayelerde bulunur; her dikişe işlenmiş ter, fedakarlık ve sevgi.

Anneler, ne giyerlerse giysinler, her zaman ışıl ışıldırlar. Her bir iplik bir bağlılık hikayesi anlatır. Ve eğer sevginin bir rengi olsaydı, kırmızı ya da beyaz olmazdı; yeşil olurdu: Anne yorgun olsa bile, vermeye devam eden hayatın rengi.
Reklamlar
15 Kasım 2025
Reklamlar

Bunları da İzleyebilirsiniz

Balıkesir’de Alarm: 15 Mahalle Karantinaya Alındı Hamam Böceklerine ve Sıçanlara Doğal Yollarla Elveda Deyin Çizik Olan Gözlüğüne Bunu Sürün Ve Mucizeye Tanıklık Edin