"BEN ÇÖPTEN YEMEK YEDİĞİMİ BİLİYORUM"
Şöyle söyleyeyim; Çöpten hiç yemek yediniz mi? Ben çöpten yemek yediğimi biliyorum. O artıkları yediğimi biliyorum öyle bir hayattan geldim. Burada yediğim pirinç, bulgur, işte erzak bana aslında çok geliyor. Çünkü biz çöpten yemek yiyorduk. Ben 3 kardeşimle çöpten yemek ayıkladığımı hatırlıyorum.
O hayattan bizi aldılar, bizi yurda verdiler. Sonra beni kardeşlerimden ayırdılar. Ben yapayalnız kaldım. Aldılar erkek kardeşlerimi başka yurda yerleştirdiler. Ben yapayalnız kaldım. Çünkü ilk kez onlardan ayrılmıştım, o kadar yalnızdım ki kardeşlerim, kardeşlerim diye sürekli ağlıyordum. Görüştürüyorlardı ama ayda bir görüştürüyorlardı ama onlar bensiz büyüyorlardı."
"ÇOCUKLUĞUMUZU YAŞAYAMADIK"
Sadece kendisinin değil, kardeşlerinin de çok zor bir hayatı olduğunu belirten Dilşah Kurt, "Onlar da iyi bir çocukluk yaşamadı. Ben yaşatmak isterdim ama elimden gelen buydu. Çocukluğumuzu yaşayamadık. Bizde anne baba sevgisi yok çünkü biz anne baba sevgisi hiç görmedik. Onlar da bilmiyor zaten. Kendim hiçbir zaman üzülmedim. Niye anne baba sevgisi yok demedim mesela. Tek dediğim şey benim kardeşlerim niye bunu yaşıyor? Biz 3 kardeş niye bunu yaşıyoruz? Bari getirdiniz dünyaya sahip çıkın diyorum. Baba yok, anne yok." dedi.