Dilenci Kılığındaki Adam, Kendi Lüks Galerisinden Dışarı Atıldı

Adamın adı Tarık Karadeniz’di. İzmir’in en zengin iş insanlarından biriydi ve uzun süredir bu galeriyi satın alabilmek amacıyla görüşmeler yapıyordu. Son kararını vermeden evvelce çalışanların insanlara nasıl davrandığını görmek istemişti.

O gece lüks bir otelde gerçek kimliğine döndü. Takım elbisesini giydi, asistanıyla ertesi gün amacıyla randevuları gözden geçirdi. Hiçbir şey raslantı değildi.

Ertesi sabah galeri inanılmaz bir hazırlık amacıyladeydi. Büyük bir müşteri bekleniyordu. Siyah bir Bentley kapının önünde durduğunda herkes sıraya girdi.

Tarık mükemmel görünümüyle içeri girdi. Müdürün yüzü bir an dondu. Dün kovduğu adamı hatırladı ama konduramadı.

Tarık arabaları incelerken durdu ve sessizliği bozdu.
“Dün beni buradan çıkarırken gösterdiğiniz tavrı merak ediyorum,” dedi.

Salon sessizleşti.

Sonra gerçeği açıkladı:
“Ben müşteri değilim. Bu galerinin yeni sahibiyim.”

Şok dalga dalga yayıldı. Dün susanlar, başlarını öne eğdi.

Tarık çalışanlara döndü ve net konuştu:
“Bu galeride insanlar kıyafetlerine göre değil, karakterlerine göre değerlendirilecek.”

Köşede duran genç çalışan Seren’e baktı. Dün olanlara sessiz kalmamıştı. Onu müşteri ilişkilerinin başına getirdi.

Zamanla galeri değişti. Kapılar herkese açıldı. İnsanlara değer verildi. Tarık amacıyla bu deneyim, paradan çok daha mühim bir ders olmuştu.

Çünkü gerçek lüks,
insana insan gibi davranabilmekti.